| df47 |
|aGeloofd zij Jesus-Christus Rousselaere, 30 Maerte 1878. Aan den Westvlaemschen Dichter-priester Here ende Meester Guido Gezelle. Meester, het zij mij gelaten8, Student, U, Dichter, nen feestdag te wenschen; en wenschtet Gij, 't nieuwjaer, mij Vlaming te zijn, U, wensche ik nu lange ende veelvoude jaren het goed, dat gij Vlaenderen steeds deedt met uw woor{<-t><+d>}, nog voort te doen zetten in laaiende herten; en 'k voege daarbij, lijk voor Meester Verriest, een dichtjen dat Ú, -- mochte 'et aangenaam wezen, -- een dichtjen dat Ú en dat Hém is gewijd. Den Dichteren Meester Guido Gezelle en meester Hugo Verriest, eerbiedig opgedregen, op hun Naamfeeste. 31 Maert - 1 April. 1878. Herleven! Hebt dank, O meesters, die mijn Jongelingen borst naast God herleven en hersijn deedt, men11 den dorst er in te gieten om het werk voor 't Lieve Vlaendren; <-'t> Hersijn, want ja ik leefde, en lévend toch 'k was dóód daar ik den spot niet voelde al vier lange eeuwen bloot in 't aanzichte gespogen van ons Schoone Vlaendren! ik leefde dóód, en lacy -- God vergeve 'et mij! -- 'k stool méé reeds van den schat van Vlaendrens eigen zijn, 'k stool méé! Maar, Meesters, dank! Gij kwaamt het mij verandren: U leerde ik in uw boek, U leerde ik in uw woord, en deur uw woord en boek ic kwam waar elk behoort te komen die een lijf en ziele ontvonk in Vlaendren, ik kwam in 't Vlaemsche kamp geplant rond uwe va{<-e><+a>}n! ik las en hoorde U, en uw grootsche beeld voortaan, Mijn Vlaendren, blijft mij bij, en géén zal 't mij verandren! Mijn Vlaendren, 't Reuzenland van 't machtig groot verleden! zoo rijk, manhaftig en zoo edel, en op heden zoo diep verdrukt! O tijden van 't verleên, wanneer in handel en in wandel elkendeen zijne eer in eigen-Vlaemsch-zijn stelde, en elkendeen zijn herte voor Vlaendren voelde slaan, hetzij der vreugd, tzij smerte in woelde, in voorspoed en in nood! wanneer elks taal zijn Vlaemsch in Vlaendren was, hetzij de knodse op 't staal het strijdend lied geleidde, op Groeninghe of ten lande van over-zee, hetzij de waren allerhande verkocht en uitgewisseld wierden vrij en vrank op Vlaendrens wérel{<-t><+d>}-markten! als het Vlaemsch gezang weerklonk in hutte en burcht, op straat, bij arme en rijke, ten heerd, lijk als men sprak den Waelsche Koningrijke! Mijn Vlaendren van weleer, het land van Leeuwenmoed, van Openheid en Fierheid! 't land waar 't Vlaemsche bloed voor Roomen's kerke vloeide! 'et land der Martelaren en Heiligen! het land wiens éigen kunstenaren Bij Dante en Raphaël te pralen kunnen staan! Mijn Christen land dat voor géen land moet achter gaan, zoo groot en fier en edel eertids, en op heden zóo diép verdrúkt, van nu verzaak ik mijn verleden voor altijd!... God vergeve 'et mij zoo 'k twintig jaar Schier, U verra{<-e><+a>}dde in onverschilligheid en naar het vreemde om grootheid vroeg: Voortaan -- 'k hebbe 'et gezworen! -- Ú zal 'k mijn werk besteên en léven! Dat God 't hoore, en, -- Meesters, zijt gij mij getuige van mijn eed, -- Ve<+r>lamme eer tonge en hand vóór dat ik anders deed, verstijve 't dravend bloed, verstale mij mijn herte zoo 'k immer, lijk voordezen <-[xxxx]> lacy! U verterdte, Mijn Vlaenderen, en dat mij Gods schietend vier verslind' en mijn gebeente in 't graf vervolge, en op den wind ten voorbeelde verstrooi', mijn katholieke Vlaendren: Ú drage ik mêe waar 'k ga, en niemand zal 't verandren! Jongen Klaeuaert, Leopold Beun van Diksmude Student in Rhetorika te Rousselaere, gezonden van den Huise van myne Ouders. |